Hugo Roelandt
(c)photo: Luc Coeckelberghs
Getoond in de marge van het officiële programma van Documenta 6 in Kassel, 1977
In Kassel wilde Hugo Roelandt oorspronkelijk de groepsperformance De 4 Seizoenen opvoeren, samen met Anne-Mie Van Kerckhoven, Jan Janssen en Narcisse Tordoir. De actie, die eerder dat jaar in Brussel plaatsvond, onderzocht de artificiële en wetenschappelijke manipulatie van de seizoenen. Door uiteenlopende artistieke perspectieven trokken de andere kunstenaars zich terug. Als alternatief voerde Roelandt een soloperformance op: hij ging in een kartonnen doos met vers gips staan, knevelde zichzelf met een touw en hulde zich in een camouflagenet. Symbolisch kaartte hij de benarde positie van de kunstenaar binnen de kunstwereld aan en benadrukte hij de beperkingen en compromissen die vaak worden opgelegd aan creatieve expressie.
Eerste uiting van de ontevredenheid van de performer met de manier waarop het medium performance gebruikt wordt. Roelandt reageert op de volgende manier op het ontbinden van de groep Janssen-Roelandt-Tordoir: ‘Hugo Roelandt deed een opmerkelijke soloperformance op de documenta. Geplaagd door de kleine en grote problemen die gepaard gingen met de realisatie van zijn oorspronkelijk geplande performance, kreeg hij een nieuw idee: hij stak beide voeten in een kartonnen doos en begroef ze onder een laag van verse cement [in feite plaaster – mh], hij bond zichzelf vast met een sterk touw en en wikkelde zich in een groen camouflagenet. Op deze manier wilde Roelandt aandacht vragen voor zijn ‘benarde’ positie als kunstenaar en voor de onmogelijkheid om zijn oorspronkelijk project uit te voeren. Kunst is niet alleen een kwestie van kunde, het is ook een kwestie van mogelijkheden.’
– Roger D’Hondt, ‘From Belgium’, in Flash Art 86/87, January 1979, p.50.
(Uittreksels uit Hugo Roelandt: Let's Expand The Sky, red. Marc Holthof, Occasional Papers, Londen, 2016)
